donderdag 24 januari 2013

Deja vu

Nog net geen jaar geleden stortte ik met mijn fiets ter aarde door de gladheid en sneeuw op de weg. Ik kneusde toen mijn voet en was vervolgens een week uit de running. Dat wil zeggen, ik zou toen voor het eerst weer officieel gaan werken, maar dat werd dus weer even uitgesteld.

Afgelopen maandag stortte ik opnieuw. Dit keer hard op mijn linker elleboog. Ik was al vlak bij mijn werk toen het gebeurde; twee aardige heren van middelbare leeftijd hielpen mij en mijn fiets omhoog en ik liep vervolgens lichtelijk dizzy na de valpartij richting school. Eenmaal daar trok ik kennelijk nogal wit weg. Collega's brachten thee met veel suiker en namen mijn taken over.
Na een half uur besloot ik Hans te bellen om mij op te halen en naar de acute hulp van het ziekenhuis te brengen, omdat mijn arm toch wel erg pijn deed.
De verpleegkundige die mij onderzocht sloot niet uit dat er een breuk of scheurtje in mijn bot zou kunnen zitten, maar dat was vervolgens op de foto's niet te zien. Zei de dienstdoende arts.
Met een steunkous en mitella toog ik huiswaarts. Twee dagen rust houden en daarna voorzichtig weer gaan bewegen.
Die twee dagen rust, daar heb ik mij goed aan gehouden, dat bewegen probeer ik zo verantwoord mogelijk te doen. Elke dag ga ik met sprongen vooruit. Levensgevaarlijk, want het is nog steeds erg glad buiten. Het vriest al de hele week.

Vooral door de oefeningen die ik met mijn arm doe, is het weer even alsof ik de maanden fysiotherapie van een jaar geleden aan het herhalen ben. Een zwaar gekneusde elleboog is natuurlijk iets anders dan een okselklieroperatie, maar de stramheid in mijn arm lijkt hetzelfde.

Voorzichtig en rustig aan ga ik voorwaarts.
Misschien moet ik wat minder dapper gaan, dan val ik niet zo hard....

donderdag 17 januari 2013

Oud & Nieuw

Jajajajaja.... zo wordt dat dus niks met dat blog!
In december niets geschreven en januari is ook al half om.
Goed teken! Heb het kennelijk te druk gehad met andere dingen en dat klopt ook wel. November en december waren drukke maanden op het werk. In de kerstvakantie hoefde ik maar 2x een dag te werken en daar tussenin was ik anderhalve week vrij. Maar toen waren daar de feestdagen in Maarn bij zus Carolien, een uitstapje naar Zeeland, hier een feestje, daar een bezoekje, en uiteraard de jaarwisseling en vervolgens nog meer feest.
Op naar een nieuw jaar. Op facebook had ik al geschreven dat ik er klaar voor ben. Zin in het leven en zin om vooral verder te gaan. Op mijn werk is het meteen al weer druk; de nodige veranderingen, nieuwe kinderen en sowieso zit de sector kinderopvang in zwaar weer momenteel. Dat maakt het best spannend, nog meer voor de collega's van de kinderdagverblijven dan voor ons in de buitenschoolse opvang.

Ik loop met 2 grote plannen in mijn hoofd die niet los van elkaar staan.
Het ene plan bestaat eruit dat ik mijn verhaal wil omzetten in een theatersolo voorstelling die ik zelf ga spelen.
Het tweede plan is om deel te gaan nemen aan Alpe d"huZes, een evenement op de beroemde berg waarbij fietsers en lopers de berg beklimmen om sponsorgeld bij elkaar te krijgen voor de kankerbestrijding. Ik ben me nog aan het inlezen en misschien ben ik al te laat met inschrijven, maar er schijnen nog mogelijkheden te zijn. En dan wandelend die berg op.
Nu is het de bedoeling dat de theatervoorstelling geld moet gaan opleveren voor de sponsoring. Maar dan moet er wel eerst een stuk worden geschreven, gerepeteerd en opgevoerd.
Er zijn al best wat mensen bereid om mij daarin te gaan helpen en ondersteunen geheel op vrijwillige basis. En dat moet ook, want dat levert natuurlijk zoveel mogelijk geld op voor het goede doel.

Tegen de tijd dat de voorstelling klaar is, zal ik via de mail en facebook gaan promoten en zullen jullie meer van mij horen....

Ondertussen ben ik nog steeds in afwachting van een oproep van het ziekenhuis. Ik had verwacht dat ik inmiddels wel zou weten wanneer ik geopereerd zou gaan worden, maar niets.... En daar baal ik nu wel een beetje van.
Het wordt een relatief kleine ingreep; litteken openmaken, oude prothese eruit, nieuwe erin, dichtmaken en klaar. Half uurtje werk. Zeggen ze. En een nachtje in het ziekenhuis.

Kom maar op, oud & nieuw, ik ben er klaar voor!